Sint ista Graecorum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Duo Reges: constructio interrete. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Bork: Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.
Nulla erit controversia.: Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.
Bork: Quae sequuntur igitur?
Avaritiamne minuis?: Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.
Quod iam a me expectare noli.
Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;
Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis?

Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi.

Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quibusnam praeteritis? Torquatus, is qui consul cum Cn. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque
virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in
rebus humanis, ut reliquas obruat?

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter.
Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?
At iste non dolendi status non vocatur voluptas.