Suo genere perveniant ad extremum;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non laboro, inquit, de nomine. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Duo Reges: constructio interrete. Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Quam ob rem etiam sessiones quaedam et flexi fractique
motus, quales protervorum hominum aut mollium esse solent,
contra naturam sunt, ut, etiamsi animi vitio id eveniat,
tamen in corpore immutari hominis natura videatur.

Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus
comparandarum voluptatum diceretur.

Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt.

1. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;
2. Deprehensus omnem poenam contemnet.
3. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
4. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; In eo autem voluptas omnium Latine loquentium more ponitur, cum percipitur ea, quae sensum aliquem moveat, iucunditas. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit. Utram tandem linguam nescio? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

• Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
• Ergo, inquit, tibi Q.
• Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias?
• Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Quae duo sunt, unum facit. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus. Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. An potest cupiditas finiri? Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore;

Scaevolam M.

Istius modi autem res dicere ornate velle puerile est, plane autem et perspicue expedire posse docti et intellegentis viri.

Falli igitur possumus.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Quid adiuvas?

Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint;