Quod autem meum munus dicis non equidem recuso, sed te adiungo socium.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Ut id aliis narrare gestiant? Sed ille, ut dixi, vitiose. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Duo Reges: constructio interrete. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quam si explicavisset, non tam haesitaret.

Alii rursum isdem a principiis omne officium referent aut ad voluptatem aut ad non dolendum aut ad prima illa secundum naturam optinenda.

Quem quidem vos, cum improbis poenam proponitis, inpetibilem facitis, cum sapientem semper boni plus habere vultis, tolerabilem.
Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.
Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare?
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Si id dicis, vicimus. Sed residamus, inquit, si placet. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Sint ista Graecorum; Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Restat locus huic disputationi vel maxime necessarius de
amicitia, quam, si voluptas summum sit bonum, affirmatis
nullam omnino fore.

Nemo enim est, qui aliter dixerit quin omnium naturarum
simile esset id, ad quod omnia referrentur, quod est ultimum
rerum appetendarum.

Stoicos roga.: Et tamen ego a philosopho, si afferat eloquentiam, non asperner, si non habeat, non admodum flagitem.
Frater et T.: Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Tubulo putas dicere?: Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus.
Tubulo putas dicere?: Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere.

Quo modo autem philosophus loquitur?
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.
Id [redacted]tilius factum negabat.